ابومُعَمَّر فِهْرى: جَميلُ‌بن مُعَمَّر (اُسيد[15])بن حبيب بن عبدالله الفهرى[16]
او شخصى هوش‌مند، صاحب نظر و پرحافظه بود; ازاين‌رو مردم مى‌پنداشتند كه دو قلب دارد و وى را ذوالقلبين مى‌خواندند. خود نيز باور داشت[17] و مى‌گفت: در سينه‌ام دو قلب است كه با آن دو، بيش از آن‌چه محمد با قلب خويش مى‌انديشد، مى‌انديشم.[18]در جنگ بدر* پس از شكست مشركان، او نيز در‌حالى‌كه كفشى به پا و كفشى در دست داشت، مى‌گريخت. به او گفتند: اى ابومعمر! چرا اين‌گونه گريزانى؟! پاسخ داد: متوجه نشدم چه‌مى‌كنم; پنداشتم هر دو را به پا كرده‌ام. گفتند: اگر با دو دل دريافت مى‌كردى، اين حالت بر تو پوشيده نمى‌ماند. با اين واقعه، پندار مردم بر طرف شد و دريافتند كه او فقط يك قلب دارد.[19]
برخى از مفسران، شأن نزول بخشى از آيه 4 احزاب/33: «ما جَعَلَ اللّهُ لِرَجُل مِن قَلبَينِ فى جَوفِهِ» را ابومعمّر دانسته‌اند[20] كه خداوند در آن آيه، وجود دو قلب در درون انسان را نفى كرده‌است.
بعضى ابومعمر را از صحابه* دانسته‌اند;[21] بيش از آن‌چه بيان شد، اطلاعى از او در دست نيست.
منابع
الاصابة فى تمييز الصحابه; جمهرة انساب العرب; روض‌الجنان و روح‌الجنان; كشف الاسرار و عدة‌الابرار; مجمع‌البيان فى تفسير القرآن.سيد حسن فاطمى
[15]. الإصابه، ج1، ص604.
[16]. روض الجنان، ج15، ص343.
[17]. همان.
[18]. كشف‌الاسرار، ج8، ص4.
[19]. مجمع‌البيان، ج7، ص526.
[20]. كشف‌الاسرار، ج8، ص4; روض‌الجنان، ج15، ص343، مجمع‌البيان، ج7، ص526.
[21]. جمهرة انساب العرب، ص161.